Quiet Quitting in het klein met grote gevolgen

Quiet Quitting, wat is het?

Quiet quitting, er wordt de laatste tijd veel over geschreven. Wat het is. Wat de positieve kanten ervan zijn. Wat het voor negatieve effecten heeft. Wat ik er vooral interessant aan vind is hoe het kan gebeuren én hoe je er iets aan kunt doen.

Wat er overigens - mocht je dat nog niet weten - mee bedoeld wordt is dat mensen mentaal al met pensioen zijn gegaan, terwijl ze nog wel op je loonlijst staan. Niet best natuurlijk.

​Wat is Quiet Guitting? Quiet quitting is een term die door het populaire TikTok leven is ingeblazen. Millennials en Gen-Z’ers stoppen massaal met overuren maken als daar geen compensatie voor is. Dit betekent om 9 uur op het werk zijn en stipt om 5 uur naar huis. Ondanks het woord ‘quitting’, heeft quiet quitting niets te maken met ontslag nemen. Maar meer met binnen je functie werk verrichten en geen indruk meer hoeven te maken op je baas voor dat beetje extra. Kortom: je doet nog steeds je werk, maar niet meer ‘Above and Beyond’.

100 mensen wél betaald

Ik geloof - als ex HR adviseur - zeker dat dit voorkomt in organisaties, zo hoorde ik laatst dat er in een organisatie zelfs 100 mensen wél betaald werden, die nooit ingeroosterd werden. Onvoorstelbaar toch?

Mijns inziens is dit echter niet het grootste probleem, dit zal sporadisch gebeuren. Nee het grootste probleem vindt plaats in het klein. En daarmee valt het niet zo op. Maar het gebeurt op grote schaal...

"Waar heb je het over?" zul je je misschien afvragen...

Ik kom in organisaties waar ik werk al 25 jaar mensen tegen die gestopt zijn met taken of activiteiten in hun functie, maar die zijn 'vergeten' dat te vertellen. Of waarbij een directe collega het misschien wel weet, maar verder niemand. Quiet quitting in het klein.

Roepende in de woestijn

Ken je dat? Dat je iets moet doen, maar daar als een berg tegenop ziet? Dat er iets leukers voorbijkomt en dat datgene zomaar van je bureau valt? Dat je het maar uitstelt en uitstelt en uitstelt, tot je écht écht écht niet meer anders kunt? Dat je het gewoon totaal niet zinvol vindt voelen wat je moet doen, maar dat je een roepende in de woestijn bent - want "zo doen we het nu eenmaal hier"? of je krijgt terug "Ach ja iedereen moet wel wat doen wat ie niet leuk vindt, dus zeur niet zo" als je er wél wat over zegt...

Ik zou ze de kost niet gaan geven die gewoon ophouden met een dergelijke taak zonder het te zeggen... met alle gevolgen van dien.

Want... als me iets helder is geworden van al die jaren met teams werken met de 'Van hokjes naar puzzelstukjes' methodiek, is dat veel mensen onderschatten wat de impact van hun quiet quitting is op anderen, op je team, maar ook op het geheel.

Urgentie

Een voorbeeldje: een medewerker in een team waar ik mee gewerkt heb, had een hekel aan het nabellen van een collega, die steeds een veld in het systeem vergat in te vullen. De collega in kwestie vond het ook vervelend, want ja op je vingers getikt worden is niet zo leuk. Maar... daar bleef het nog niet bij.

Nee... doordat dat veld niet ingevuld was, kon de factuur niet verstuurd worden, waardoor het geld dus ook niet op de bankrekening verscheen, met een dreigend cashflow probleem op de loer. Arghhh... wie had dat bedacht toen het nog gewoon om het nabellen van een collega ging?

Zo zie je hoe zo'n veld ineens een enorme urgentie kan krijgen, doordat je ziet wat de impact ervan is op het hele bedrijf. En in dit geval was de medewerker in het team nog niet eens opgehouden deze taak uit te voeren, ze was het alleen steeds aan het uitstellen. Niet gek, want op zichzelf genomen is je collega op de vingers tikken natuurlijk niet persé zo leuk.

Het blijkt eigenlijk zo simpel op te lossen te zijn dat je echt denkt "Dat we dat niet eerder bedacht hebben!"...

Slimmer organiseren

Ik geef tijdens lezingen en teamsessies altijd drie oplossingsrichtingen. Eén daarvan is "slimmer organiseren". Je kunt altijd kijken of het proces efficiënter kan, zodat je er minder frustratie van hebt, minder energie aan verliest en ook minder tijd. In dit geval kun je het veld verplicht maken, zo voorkom je alle ellende die eruit voortvloeit in één klap. Kleine investering. Iedereen happy!

Ik weet persoonlijk niet of er onderzoek gedaan is naar deze kleine - maar oh zo vergaande en op grote schaal voorkomende - vorm van quiet quitting, maar het zou zomaar eens schokkend kunnen zijn hoe ernstig het probleem is...

Doorgaan met iets waar je een dikke vette NEE bij voelt is sowieso een recept voor een burn-out of bore-out.. Mocht iemand zich geroepen voelen een onderzoek te starten, laat het me weten. Ik help er graag bij (maar ik voel bij het onderzoek zelf uitvoeren een dikke vette NEE)!

Oplossen kán!

Mijn suggestie: laten we de dialoog aangaan hierover. Laten we niet alleen over talenten spreken met elkaar, maar ook over frustraties. Zodat we al die lang slepende kwesties op kunnen lossen met elkaar. Want dat kán en het is veel simpeler dan je nu denkt. Ik zie die continue dialoog in al die organisaties waar ik als teamcoach aan de slag ben geweest, vanzelf op gang komen. Omdat de urgentie groter is dan men dacht. Omdat men niet meer alleen ergens voor staan. Omdat problemen oplossen leuk is en energie geeft. Omdat het een gevoel van SAMEN geeft. 4 vliegen in één klap dus om quiet quitting in het klein met elkaar aan te pakken.